Dag mensen allemaal,

een update vanop dit onmenselijke uur: 4 uur Belgische tijd... Ik (Sofie) ben klaarwakker en heb dus duidelijk nog wat aanpassingsproblemen. Wouter ligt goed in dromenland, die kan er wat beter tegen (met zijn nachtdienst soms - donderdag is het al zover...). Ik zal straks nog wel wat proberen slapen na ons verslag!

Eerste nog even wat over Kaikoura!

Zoals jullie misschien wel konden verwachten, is onze walvissentocht niet doorgegaan... Het water kwam met bakken uit de lucht en ook de golfslag op menig zee was een beetje te hoog. Voor ons duidelijk dat we waarschijnlijk meer zeeziek boven een emmer zouden hangen dan walvissen te spotten.

Ook een fout die we bij een volgende reis niet meer zullen maken: rijd de laatste dagen niet van hot naar her. We hadden wel een beetje het gevoel van ‘nu hebben we het gehad'. We hebben prachtige dingen gezien en zijn ontzettend dankbaar met al dat moois. Maar een walvistocht die niet doorgaat zal onze ervaringen daardoor niet minder mooi maken. Het is jammer ja... Maar we zijn tevreden. Moe maar tevreden. Eerlijkheidshalve begonnen we ook wel wat uit te kijken om terug naar huis te keren. En de regen zegt alleen maar: keer terug naar België, daar is het zomer (en regent het ook... :-))

Na ons blitsbezoek aan Kaikoura, rijden we terug naar Christchurch. Onze laatste nacht brengen we door in het Sudima-hotel aan de luchthaven van Christchurch. Net voor aankomst botst er ‘een beestje' tegen onze voorruit van de wagen... Ik merk toch wel een klein putje in onze voorruit: een steentje? een bij? We weten het niet... Bij aankomst ‘kleeft' er een klein, mooi, kleurrijk vogeltje aan onze bumper... Jammer genoeg moest dat beestje het met zijn leven bekopen. Ik ben er niet goed van! De Wouter is de opruimer van dienst en moet het beestje, ocharme van de bumper afhalen... En dat voor onze laatste rit!

We checken in, krijgen een parkeerkaart en gaan naar het Antarctica Center dat net naast de deur van het hotel ligt. Aan de receptie krijgen we goed nieuws: het is laagseizoen dus betalen we maar de helft van de inkomprijs! Handig! In het Antarctica Center leggen ze (logischerwijs) uit hoe het leven op Antarctica is. Vanuit verschillende oogpunten (wetenschappelijk, natuurlijk, geografisch,...) wordt er ons een blik op deze immense ijsschots gegund.

Het is dan ook een doe-centrum en we mogen allerlei dingen ervaren:

• - de blauwe pinguïns worden gevoed,
• - we worden in een diepvries gestoken (hoe voelt het op Antartica) - temperatuur zakt tot -25°C
• - we krijgen een 4D-fim voorgeschoteld (heel grappig: pinguïns in de sneeuw: het sneeuwt in de zaal, een ijsschots die afbreekt - water op ons hoofd,...)
• - En als kers op de taart: een ritje met een terreinwagentje dat overal kan rijden: zowel op land, als in het water, over steile hellingen en over grote gaten. We worden grondig door elkaar geschud, maar er wordt ook heel wat afgelachen! De moeite!

Na onze allerlaatste uitstap was het tijd voor een minder leuk werkje: onze valiezen herschikken. We hebben er zo'n 2 uur voor nodig om alles terug in de tassen te krijgen (onze bergschoenen en jassen propten we meestal ergens in de koffer, dus dat wordt herschikken). Aangezien ze in Brussel zo moeilijk deden over het gewicht (in onze grootste valies zat teveel gewicht, in onze kleinste kon niks meer bij), besluiten we om ons deze keer goed voor te bereiden... Wouter zorgt voor de structurele indeling en ik geef aan (handig...)! Volgens ons zit het gewicht wel goed! We hebben wel wat extra cadeautjes gekocht (maar nu ook niet meer dan 3kg - die we nog over hadden...)

Na onze nachtrust, zetten we onze wagen af bij de drop off (letterlijk de straat oversteken vanaf ons hotel) en kunnen we inchecken... Je raadt het nooit: wat een gedoe weer met het gewicht. De dame achter de balie (die we er liever zouden oversleuren) beweert dat we 10 kg over ons gewicht zitten!!!! HALLO! We hebben nog onze skivest uit de koffers gehaald en hadden nog 3kg over! Hoe kan dat nu! We hebben 2 mogelijkheden: bijbetallen (60dollar per kilo = 600 dollar: no way!) of dingen eruit halen. We worden naar een zaaltje gestuurd waar een weegschaal staat en beginnen aan wat gepuzzel... De woede van Wouter neemt zienderogen toe. We gooien wat spulletjes overboord (inclusief mijn schelpencollectie twv 800gram... snif snif), de Wouter trekt zijn bergschoenen aan en we halen er nog wat extra pulls uit... Meer kan er niet meer in onze rugzakken. En met de moed in onze schoenen (ja er zat nog steeds 5kg teveel in) keren we terug naar de balie...

Ook al zit er nog 5 kilogram teveel in, nu is het ‘allright'... Gelukkig maar want naast ons stond een dame die serieuze ambras aan het maken was. Ook in haar valies zat er zogezegd overgewicht, maar ze beweerde bij hoog en bij laag niks aan de inhoud veranderd te hebben en ze weigerde er iets aan te doen. We hadden misschien ook eens zo woedend moeten worden of zoals alle Aziaten zakjes volproppen met spulletjes... Soit... De valiezen mogen zonder extra kosten door! Hopelijk krijgen we ze heelhuids terug! Een lieve dame vroeg me nog een tevredenheidsenquête in te vullen... Tja: in hoofdletters toch maar opgezet dat ze dringend hun weegschaal eens moeten nakijken!

Onze eerste vlucht van Christchurch naar Sydney is wel leuk: we vliegen eerst over de Alpen. We zien Mount Cook liggen vanuit de vlieger en kunnen de sneeuw, meren en gletsjers goed zien! Super! Dan gaat het over héél véél water en besluit ik maar een filmpje te kijken: Kungfu Panda II. Een aanrader! Na de film en een warme maaltijd (met wijn) zijn we vrij vlug in Sydney. Het is een heel gedoe met onze jassen en tassen maar we zijn mooi op tijd om in te schepen in onze grote boeiing.

Ook hier hebben we geluk! We zitten terug achteraan (één van de weinige zitjes - 2 personen naast elkaar). We zullen tijdens onze lange vlucht dus niet aan andere mensen moeten vragen om eens te passeren als we willen rondlopen! Gemakkelijk! We hebben ook nog wat ruimte aan het raampje waardoor we allebei onze benen kunnen strekken. Een beetje tevergeefs blijkt: want mijn voeten worden al gauw olifantenpoten (echt dubbel zo dik als normaal). Na 12 uur komen we aan onze stopover: kostbare spulletjes moeten mee, de rest blijft binnen. Het is ook plotseling een pak warmer: 30°C. We doen eventjes een wandelingetje: naar toilet, door de douane, inchecken, wachtzaal, vliegtuig op en zijn weer klaar voor 12 uur vlucht.

Met wat hazenslaapjes, maaltijden en entertainment (ik kijk nog eens naar de panda-film... ;-)) komen we traag dichterbij Europa! We zijn warempel 20 min te vroeg in Londen (jammer genoeg betekent dit 20min rondcirkelen boven Londen vooraleer je kan landen). Daar wacht ons alweer een ontmoeting met de ‘buldogs' van de luchtvaart. Waar ze in andere landen iets beleefds vragen, schreeuwen ze hier dat je je sjaal moet uitdoen, of je vloeistoffen meehebt, dat je die in een zakje moet steken,... Het is een heel gedoe! Het is ook ontzettend druk! Wat een mierennest is Londen Heathrow! Eerst met de bus naar terrein 5 (te voet onhaalbaar), dan terug door de douane, dan terug naar de wachtruimte... We zijn blij als we aan boord kunnen gaan en richting Brussel vliegen. Eigenlijk gaat het als volgt: Londen opstijgen - Drankje, snack - snel opruimen - dalen - landen)... Je bent er in een oogwenk.

Jammer genoeg komen onze valiezen niet in een oogwenk. Lees: ze komen niet van de band gerold... We staan met een 20-tal andere mensen te wachten die niks krijgen... Dan maar bagageclaim. Ze zien dat ze vaststaan in Londen (wonder oh wonder...) en dat ze met de volgende vlucht terug zullen komen. Ze zouden ze waarschijnlijk vanavond nog thuis afzetten... Allé we zijn benieuwd!

Papa brengt ons naar huis (zonder bagage) een beetje raar! Hij probeert ons nog wat wakker te houden, maar de beestjes bijten toch wel (ook de reden waarom ik nu wakker ben denk ik...)! Rond 21uur worden onze valiezen netjes aan de deur afgeleverd en duiken we ons bed in!

Er volgt nog een afsluitend verslag met de pro's en con's, onze hoogtepunten en wat je allemaal moet weten/doen voor je vertrekt... Hopelijk kunnen we zo iedereen wat beter op weg helpen om op reis te vertrekken naar Nieuw-Zeeland!

En achteraf bekeken: een echte aanrader! We zullen nog lang nagenieten...

Bedankt om onze verhalen te lezen, onze foto's te bekijken en te reageren op onze avonturen!

Jammer genoeg staat de realiteit weer voor de deur: wassen , strijken en terug werken...

Maar: we hebben het héél goed gehad!

Veel groetjes en (voor een laatste keer) slaapwel!

Sofie