Donderdag 11 augustus 2011

We staan vandaag redelijk vroeg op omdat we eerst Lake Tekapo nog wat willen verkennen voor door te rijden naar Kaikoura, dat ruim 400km noordelijker ligt. Voor het eerst deze reis eten we ons ontbijt samen met de gastvrouw. Al snel blijkt dat haar man in Christchurch zit om mee te helpen met de wederopbouw. Haar dochter blijkt aldaar ook op de universiteit te zitten. Zijzelf geeft anderhalfuur per week les aan de kinderen in de basisschool. Ze is leerkracht... Bijbelstudie !!! Zie je wel dat ik gelijk had fluistert Sofie ;) (ze is blijkbaar al haar eigen bijbelverleden vergeten ;))

Na afscheid te hebben genomen van toch weeral een beetje een rare vogel (ik begin te snappen waarom ze zichzelf kiwi's noemen ;)) gaan we op weg. We besluiten deze ochtend eerst terug naar het observatorium te rijden om een paar foto's te kunnen trekken van de omgeving, vannacht was het uitzicht al prachtig met de maan die weerkaatste op de meren en de besneeuwde bergen. Maar ook overdag is het uizicht immens (je kan 360° rond zien met zicht over de toppen van de Nieuw-Zeelandse Alpen). Na een halfuurtje rijden we terug naar beneden (met de billen dichtgeknepen gelet op de steile afgronden en haarspeldbochten) om een bezoekje te brengen aan het mooiste kerkje van heel NZL. Dit kerkje, The Church of the Good Shepherd, ligt vlak aan Lake Tekapo en ziet uit over het meer en de omringende bergen. Het is heel fotogeniek met busladingen Japanners tot gevolg... ook als wij er zijn (spijtig genoeg).

En dan gaan we op weg voor een lange rit die ons eerst nog door de bergen voert maar al snel overgaat in een lange rechte weg door de vlakten van Canterbury richting Christchurch. Het is deze streek die ernstig getroffen werd door de aardbeving in Februari. Dat is ook de reden waarom we de stad links (eigenlijk rechts) laten liggen, het hele centrum is immers nog steeds afgesloten (waar ook ons oorspronkelijke hotel lag) en zal bijna volledig moeten worden afgebroken en terug opgebouwd.

Na een tussenstop voor de lunch rijden we in bijna één ruk door naar Kaikoura. Het laatste stuk is naar goede gewoonte weer het moeilijkste. De laatste 30km gaat het bocht in, bocht uit, tunnel in, tunnel uit. Sofie wordt er tureluurs van en ik een beetje misselijk ;) Kaikoura betekent in Maori letterlijk 'maaltijd van crayfish (soort van kreeft)' en dat is zeer toepasselijk. Deze kreeften worden immers hier in de baai gevangen en geserveerd in de tientallen kreeftenrestaurantjes langs de dijk... We kunnen dan ook niet anders dan deze avond eens kreeft te gaan eten. Op aanraden van de receptionist van het motel waar we verblijven besluiten we naar restaurant The Green Dolphin te rijden om daar de beruchte crayfish eens te proeven. We bestellen elke een halve kreeft en beginnen aan het gepeuzel. In het begin gaat het goed maar dan komen we aan de poten, scharen en aanverwanten. Volgens de opdiensters zitten hier de lekkerste stukken vlees in en moeten we met onze handen durven werken.... Allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, we knoeien dat het een lieve lust is (volgens mij stonden ze ons in de keuken uit te lachen met al onze kuren ;))... maar lekker is het wel !!!

Na de maaltijd rijden we terug naar het motel en kijken we nog wat tv voor het slapengaan. Morgen de laatste volledige dag in NZL... Waarschijnlijk houden we het rustig want de weersvoorspellingen zijn allesbehalve gunstig (regen met wat wind) waardoor een uitstapje met de boot om walvissen te spotten (de andere trekpleister van Kaikoura) ons niet echt aanlokkelijk lijkt....

Regenachtige groetjes,

Walvis Sofie en Zeehond Wouter