Dinsdag 26 juli 2011

Na een nachtje met 11u zalige slaap word ik volledig uitgerust wakker. Sofie blijkt echter niet zo goed geslapen te hebben doordat ze de ganse nacht gekraak hoorde in het oude houten huis waarin we verblijven. Om 8u30 schuiven we aan bij het ontbijt. Eerst een beetje cornflakes of muesli, dan wat yoghurt, dan een toastje en tot slot nog een stukje zoet rozijnenbrood. Met onze magen volledig gevuld springen we in onze auto naar het toeristenbureau in het stadje (waar onze gastvrouw blijkt te werken) om na te gaan hoe het met de wegen gesteld is vermits we vandaag een tripje willen maken naar de vulkanen in het Tongaririo Nationaal Park. Bijna alle wegen blijken gesloten te zijn door de sneeuwval van gisterenavond, gelukkig is de weg naar het dorpje van waaruit we het park willen verkennen wel open.

Na een korte rit (hoewel Sofie het een lange rit vond vermits ze dacht dat het maar 10min rijden was terwijl het er ruim 40 waren) over nog licht beijzelde banen kwamen we aan in een... heksenketel. Over een afstand van meer dan 500m geparkeerde auto's aan beide kanten van de weg. Blijkbaar vertrok vanuit het dorpje de ene bus na de andere richting de skipistes op Mount Ruapehu, de hoogste berg van het Noordeiland (2797m) en een van de meest actieve vulkanen ter wereld (laatste uitbarsting in 2007) maar juist daarom ook één van de mooiste skigebieden. We besluiten beneden te blijven en na inwinnen van informatie bij het toerismebureau een wandeling te gaan maken naar de Taranaki Falls. Het is een prachtige (rond)tocht met passages door mooie bossen langs kolkende riviertjes met de nodige watervallen en met schitterende uitzichten op de besneeuwde 2290m hoge Mount Ngarahoe (bij de LOTR-fans onder jullie ook gekend als Mount Doom), een ook nog steeds actieve kegelvulkaan. Het verste punt zijn de Taranaki Falls die van een hoogte van 20m naar beneden vallen over een rotswand. De weg is spijtig genoeg voor mij bezaaid met heel wat trapjes met als uitsmijter een steile trap van de voet van de waterval naar de top waardoor ook mijn hoogte-vrees mij parten speelt. Gelukkig met een helpende hand van mijn liefje veilig bovengeraakt waar we weeral werden beloond met fantastische uitzichten over de vulkanen. Bij terugkomst in het dorpje nog een steakje met spiegeleieren gegeten en dan op ons gemak terug naar de auto en naar de b&b. Na een korte tussenstop aldaar doorgereden naar de Tokaanu Hot Pools voor een welverdiende duik in het heetwaterbad. Zalig en heel ontspannend, de pijnlijke benen en rug zijn zo snel vergeten...

Nu dit verslagje nog versturen en dan het bed in na een prachtig mooie dag!!!.

Groetjes,

Wouter (typist van dienst) en Sofie (die al in dromenland verkeert-maar nu terug wakker is).