Vrijdag 5 augustus 2011

Vandaag zijn we op verkenning geweest in de omgeving van Queenstown. Eerste stop : Glenorchy, een klein dorpje aan het eind van Lake Wakatipu waaraan ook Queenstown is gelegen. De weg ernaartoe is zeer bochtig en golft op en neer en dat voor zo'n 40 km. Sofie krijgt krampen in haar armen van al het draaien aan het stroeve stuur van onze Corolla. Maar na ruim drie kwartier langs het meer en de besneeuwde bergen rondom zijn we ter plaatse. We rijden naar het haventje vanwaar we prachtige zichten hebben op de Rees- en Dartvalley met hun besneeuwde bergtoppen tot ruim 2500m. We maken een wandeling langs de rivier naar de Glenorchy Lagoon met onderweg nog steeds magnifieke zichten op de riviermonding en de besneeuwde bergen. Tijdens de wandeling horen we ook allerlei rare vogels fluiten. Eén van hen lijkt ons te achtervolgen met zijn gefluit. Om te testen fluiten we zelf het deuntje van Ta-Taaa-Ta-Taaa Rodania (bij zij die al eens live naar een wielerkoers gaan kijken zeker gekend), tot onze verbazing fluit de vogel dit foutloos terug. Tot aan onze auto worden we dan ook achtervolgd met dit deuntje... ;)

Na onze tank nogmaals vol te hebben gegooid besluiten we nog wat verder de vallei van de Dart in te rijden richting het gehucht Paradise. Hier vertrekken verschillende van de Nieuw-Zeelandse Great Walks, meerdaagse staptochten door berg en dal. Verder is het gebied ook bekend omdat heel wat opnames voor de LOTR-trilogie hier plaatsvonden. Na enkele kilometers ruimt het asfalt op de weg plaats voor grind... Gelukkig heeft onze Corolla een beetje grootheidswaanzin (ze denkt namelijk soms dat ze een 4x4 is) en zoeft ze ook zonder problemen over het grind. Een paar kilometer verder, vlak voor onze beoogde bestemming, gaat de staat van de weg zienderogen achteruit en al snel staan we voor een zogenaamde 'ford' (een doorrijdbare plaats in een rivier). Na een kort overleg besluiten we toch maar geen risico's nemen, de auto te parkeren en te voet verder te gaan. Of dit de goede keuze was moet nog blijken. Want bij het oversteken van de rivier houdt Sofie het niet droog... J

Paradise is gelukkig niet ver meer.... Bij aankomst gaat een deel van de plaatselijke bevolking op de loop terwijl een aantal moedigen ons vanop een afstandje gadeslaan. Ter verduidelijking Paradise blijkt te bestaan uit een viertal boerderijen met als inwoners een tiental stieren (de moedigen) en enkele honderden schapen (de weglopers). Mensen zien we er niet... Even voorbij Paradise belanden we wederom in een typisch Nieuw-Zeelands (berg)landschap met rivieren, bossen en besneeuwde bergen. Als je de elektriciteitspalen en boerderijen wegdenkt zou je je zo in Midden-Aarde wanen. Peter Jackson had groot gelijk dat hij LOTR hier wou verfilmen (gelukkig hield hij voet bij stuk bij de filmmaatschappij)...

Na enkele kilometer besluiten we terug te keren richting auto. Via Queenstown rijden we door naar Arrowtown, een oud goudzoekerstadje waar de originele gebouwen bewaard zijn gebleven. Je waant je zo in een strip van Lucky Luke inclusief saloons met slaande deuren, goudkoorts, pistoolgevechten, cowboys en indianen... het geheel doet immers echt denken aan de Amerikaanse Far West met dat verschil dat er allerlei chique souvenir- en andere winkels zijn gevestigd. Ook bezoeken we de Chinese Settlement aan de rand van het dorp. Hier werkten ten tijde van de goudkoorts immers een 800 Chinezen in erbarmelijke omstandigheden... Ze werden eind 19^de eeuw als gastarbeiders naar NZL gehaald om goud te winnen, zelf hoopten ze hier voldoende te verdienen om in hun thuisland een kleine boerderij te kunnen kopen... Na nog wat rondgeslenterd te hebben belanden we in The New Orleans Hotel, een moderne Saloon waar de plaatselijke bevolking verbroedert. Sofie eet heerlijk geroosterd varkensgebraad en ik een lekkere (lams)burger. Daarna houden we voor het bekeken en keren we terug naar het hotel in Queenstown waar het zachte bedje weeral wacht.

Groetjes,

Daltons Wouter en Sofie.